‘’Ben je nu alweer ziek?’’ Ach man hoe vaak ik die zin wel niet heb gehoord in m’n leven… Heerste er een (griep)virus in het land dan had ik aka Chantal Lindsen aka schrijfster en analoog fotograaf het als eerste te pakken. Al sinds jaar en dag ben ik gluten intolerant, heb ik een chronisch ontstoken darmkanaal en chronische ontstekingen in m’n gelaat. Ook een burn-out kan ik op mijn conto schrijven. Ik werd er letterlijk doodmoe van. Dit is toch geen leven, maar overleven.. Leven is wat ik wilde, mijn eigen leven. Mijn zoektocht naar een energiek en authentiek leven begon in 2019 tijdens een solotrip naar de Glacier Blanc in Frankrijk. Een gletsjer die ik als klein meisje beklom met mijn wijlen vader. Tijdens deze reis schoot ik analoge natuurfoto’s met de camera van mijn wijlen moeder die ik inmiddels verkoop onder de naam Le Style Renait. Deze merknaam is een ode aan mijn moeder die Renate heet. Niet alleen van het klimmen en fotograferen, leefde ik op, maar ook van het opschrijven van mijn eigen verhaal. Verwilderen en creëren: daar zijn we voor in de wieg gelegd.
Fotocollectie: The Glacier Blanc is calling and I must go
Als kersverse moeder reed ik in een ruim 20 jaar oude Suzuki Swift van Rotterdam naar de Alpen in de buurt van Grenoble (a 1100 kilometer)? I was a woman on a mission.: lopen, creëren en helen. De berg beklimmen die ik als klein meisje met mijn wijlen vader beklom, er schrijven en analoge foto’s maken met de Canon AF35mm film camera van mijn wijlen moeder. Het resultaat van deze bijzondere solo trip hangt nu bij natuurliefhebbers in binnen en buitenland aan de muur. De analoge foto’s van de bergen en gedichten over je eigen leven creëren, gaan als warme broodjes over de toonbank. Niet zo gek, want creëren zit in onze natuur en steeds meer mensen ontdekken de kracht van het wandelen in de natuur en het eigenhandig maken van producten en herkennen zich daarom in mijn teksten en natuurfoto’s.
The mountains are calling
The mountains are calling and I must go. Wie kent deze uitspraak niet? De quote van John Muir is mij op het lijf geschreven en siert ook al tijden bij mij thuis in de hal. Toch liet ik de bergen lange tijd links liggen, omdat de herinneringen van de bergtochten met mijn vader te pijnlijk waren na zijn overlijden. in de zomer van 2019 pakte ik die angst aan en trok alleen naar de befaamde berg in Parc de Ecrins en beklom de Glacier Blanc. Overigens niet geheel zonder risico, want eenmaal op de gletsjer hoorde ik een luid gedonder van een naderende lawine. Letterlijk bevroren van angst bleef ik stilstaan. ,,Ik weet nog dat ik dacht: ‘are you f*cking kidding me?’’’ Gelukkig bleef een enorme sneeuwstorm uit en maakte ik me zo snel mogelijk uit de voeten en nam een besluit: ik ga nu m’n leven leiden precies zoals ik het wil! ‘’Het voelde alsof de berg even als een vader tot me had gesproken en grommend had gezegd, waar is die Chantal die altijd wist wat ze wilde. Keer om en ga je ding doen.’’
Less is more
Tijdens de verwildertrip bemerkte ik dat ik me immens gelukkig voelde met enkel mijn tentje, bergschoenen, camera, pen en papier. ,,In het verleden was ik een shopaholic. Na de dood van mijn ouders kocht ik simpelweg geluk. Nu weet ik dat ik veel gelukkiger word van creëren. Iets wat in me zit, naar buiten laten komen. Dat deed ik letterlijk, maar ook figuurlijk door van binnen naar buiten te stappen. Daar in de bergen werd m’n creativiteit nog meer gevoed. Alles viel ineens op z’n plek. De dood van mijn ouders kreeg ineens een waardevolle invulling in mijn leven en ik was zo blij dat zij hun passie met mij als kind hadden gedeeld.’’
Don’t tell, show
Het deed me ook beseffen hoeveel invloed je als ouder (onbewust) op je kind hebt. ,,Vandaag de dag doe ik dingen die zij zo graag deden. Mijn vader schreef gedichten en songteksten en was graag in de bergen. Mijn moeder fotografeerde en werkte jaren in de fotozaak van haar ouders waar ik als baby vaak was. Ik ben letterlijk tussen de fotorolletjes opgegroeid en zo heb ik de liefde voor analoge fotografie denk ik onbewust met de paplepel ingegoten gekregen.’’ De liefde voor het fotograferen valt overigens voor mij pas samen wanneer mijn dochtertje Roos ter wereld komt. Toen Roos twee weken oud was, nam ik een foto van mijn prachtige kersverse dochter in haar wiegje: ik was meteen verkocht. ,,Ik wist meteen: dit wil ik vaker doen. Ik kreeg echt van die verliefdheidskriebels in m’n buik toen ik door de lens keek.’’
Corona
‘’Eerst hingen mijn eigen foto’s van de bergen enkel bij mijzelf thuis aan de muur, maar toen ik na de intelligente Corona lockdown weer naar de kapper mocht, ontstond plotsklaps het idee om hier bij deze prachtige zaak genaamd Hairstudio Picnic die gerund wordt door een Japanner mijn werk te gaan verkopen. Aangezien ik het Japanse Ikigai principe nastreef, leek het mij dat juist hier mijn analoge foto’s moesten komen te hangen.’’ Ook in de populaire Rotterdamse lunchzaak Croos hebben mijn foto's gehangen en sinds december 2022 hangt mijn werk bij lunchzaak Jordy's Bakery aan de Vlietlaan in Kralingen. ''Door buiten naar binnen te halen, wil ik mensen aansporen om ook weer lekker naar buiten te gaan. Daarnaast wil ik ook laten zien dat iets naars, zoals een virus of de dood, ook hele mooie dingen op kan leveren. Een positieve mindset hebben we harder nodig dan ooit.’’
Never grow up, it’s a trick
Door mijn foto’s van de bergen te verkopen, hoop ik dat meer mensen erop uit trekken. ,,Net als kinderen, kopiëren mensen alles. Je kunt ze wel vertellen dat creëren en de natuur je zo goed doet, maar ik laat het liever zien. Als ik naar de foto’s bij mij thuis aan de muur kijk, krijg ik altijd per direct zin om er weer op uit te trekken.’’ Overigens komen woord en beeld samen in mijn merk, want ik verkoop ook foto’s met mijn zelfgeschreven gedichten. ,,Ik ben gewoon een verhalenverteller in woord en beeld. Het zit in mij en wil eruit.’’
Life is calling and I must live
Door het schrijven, analoog fotograferen en wandelen in de bergen ben ik meer tot mezelf gekomen dan ooit en ben ik weer op gaan leven. De naam van mijn label Le style Renait is een ode aan mijn moeder Renate. Le Style Renait betekent zoveel als ‘de stijl doet opleven’. ,,Ik geloof erin dat als je je eigen stijl, je eigen ikkie vindt, je beter in je vel gaat zitten en je opleeft en naar de (berg)toppen van je kunnen zult afreizen en dat is de mooiste reis die je als mens kunt maken!’’
Algemene informatie
Chantal Lindsen (38) is freelance schrijver, analoog fotograaf, klimmer en alleen gaande moeder. Naast haar eigen label Le Style Renait werkt ze als freelance schrijver en analoog fotograaf en maakt ze geregeld bergtochten (soms vergezeld door haar dochtertje Roos) waar ze nieuwe foto’s schiet. Altijd zeult ze haar dagboek en loeizware analoge camera mee om direct verhalen te kunnen maken. Op de ouderwetse manier wel te verstaan: met pen en papier en met filmrolletjes. Zo komt niet alleen Chantal zelf, maar komen ook haar ouders weer tot leven en hopelijk nog veel meer mensen ter wereld. Want volgens Chantal zouden we niet de dood moeten vrezen, maar moeten vrezen om niet het leven te leiden dat we echt willen.
Comments