Epiloog - Black beauty
Van de hele trip in the Swiss Alps is een specifiek beeld me vooral bijgebleven: de zwarte vlinder die voor m'n ogen door de lucht danste vlak voordat ik in slaap viel onder de sterrenhemel. Ik wilde m'n ogen dichtdoen en zag ineens de zwarte fladderaar vlak voor m'n gezicht voorbijvliegen met op de achtergrond een triljoen fonkelende sterren. 'Hey pap, welterusten. Dank je wel voor deze reis, dank je wel dat je over me waakt,' zei ik in gedachten. Ik had geen enkele twijfel. Het was zijn ziel die letterlijk dichtbij me was.
Ik voelde me niet alleen die nacht buiten op m'n matje. Meer dan ooit tevoren voelde ik dat alles een is. Het gras onder m'n matje, de stenen vlakbij me, de sterren boven m'n hoofd. Ik ben slechts een onderdeel van dat alles. De dag nadat ik 's nachts die zwarte vlinder had gezien, gebeurde er nog iets bijzonders. Tijdens de laatste stop voordat onze groep in de mensenmassa op zou gaan, zonderde ik me even af van de groep en ging ik op een grote steen vlakbij een watertje zitten. Ik zat helemaal in gedachten op de steen. M'n versleten voeten bungelden in het ijskoude water toen hij daar weer ineens was: de zwarte vlinder. Ditmaal leek hij niet van m'n zijde te wijken en streek hij rustig neer op m'n been. Zelfs toen ik een foto van hem maakte, bleef hij rustig zitten. Het was heel duidelijk dat de vlinder graag bij me wilde zijn. Zijn bijzijn gaf me een heel rustig en vredig gevoel op deze toch al zo wonderschone plek.
Ineens vloog de black beauty weg en lande zo op de schouder van Nick. Ik kon m'n ogen niet geloven. Hij ging zelfs op z'n haar en op z'n hand zitten. Terwijl Nick zijn camera pakte om hetzelfde te doen wat ik even daarvoor bij mezelf had gedaan, deed ik hetzelfde. Ik legde beide black beauty's vast. Toeval bestaat niet. M'n vader wilde Nick bedanken dat hij zijn dochter veilig door de bergen had geloodst. Wat is het leven toch prachtig. Als je kijkt, ervaart, leeft. Dan zie je veel meer.
Twee weken later
Thuis in m'n woonkamer in Crooswijk kijk ik met een grote glimlach op m'n gezicht naar alle wonderschone analoge foto's van de Rewild trip. Ik heb er een heel aantal uitgeprint en ben nu druk bezig met het schrijven van brieven voor alle deelnemers van de trip. Ik wil ze graag allemaal persoonlijk bedanken voor deze ongelofelijk mooie reis. Allemaal krijgen ze een handgeschreven brief en printjes van de foto's. M'n pen glijdt over het papier. Doorgaans hoef ik niet lang na te denken wat ik iemand wil vertellen. Bij de brief voor Nick ligt het anders. Ik ben hem ontzettend dankbaar dat hij me last-minute mee heeft genomen en de kans heeft gegeven om zo'n waanzinnig avontuur mee te kunnen maken. Kansen krijgen, kansen grijpen. Ik begin het spel van het leven te begrijpen.
Kansen krijgen, kansen grijpen. Ik begin het spel van het leven te begrijpen.
Terwijl ik me buig over zijn brief zie ik ineens vanuit m'n ooghoek iets bewegen. Ik kijk op en kan m'n ogen niet geloven. Omdat het vandaag een bloedhete zomerdag is, heb ik het raam van m'n woonkamer wagenwijd openstaan. Zojuist is daar een zwarte vlinder door naar binnen gevlogen. Dit is toch niet mogelijk? Dit is echt nog nooit eerder gebeurd en dan gebeurt het precies wanneer ik de brief voor .....Dit soort magische synchroniteiten ervaar ik alleen als ik het pad bewandel dat me naar de bergen leidt, dus ik weet welke kant ik op moet wandelen.
Onderstaande foto's zijn gemaakt door Rewild.
