Geen idee hoe vroeg ik wakker ben geworden. Het is in ieder geval nog aardedonker en de vogeltjes fluiten nog niet hun ochtendlied. De tent waarin ik ontwaak staat in een veld tussen bomen waar de ochtenddauw waar de ochtenddauw doorheen strijkt. Ik zie het niet, maar kan het voelen. Het is ijskoud en klammig. Ik heb geen behoefte om m’n slaapzak uit te komen.
Meidentent
Michelle ligt naast me, nog volledig in coma. Ik zie in de schemer dat ik helemaal naar onderen ben gerold en bijna niet meer op m’n matje lig. Vandaar dat ik het zo koud heb. Ik kijk om me heen naar onze meidentent. Zo doopten we hem gisteravond om na tientallen glazen wijn achterover te hebben geslagen. M’n hoofd vertelt me nu dat dit op zich niet zo’n heel goed plan was.
Michelle en ik lagen tot diep in de nacht te kletsen. Dat doen meiden die samen in een tent liggen. Natuurlijk ging het over mannen. Tja breek me er de bek niet over open. Ze zijn m’n favoriete gespreksonderwerp. Iedereen die me een beetje kent, zal dit beamen. Ik heb er tal versleten en er zullen nog velen volgen. Net zolang totdat die ene Mountain Man voor m’n neus staat. Wanneer dat gebeurt staat vast in de sterren geschreven.
Lees verder onder de foto
Ik moet eruit. M’n blaas moet leeg. De wijn wil eruit. Kak. Het is echt heel koud, maar m’n blaas kent geen genade. Snel schiet ik me in m’n warme kleding en rol het tentje uit. Voor de zekerheid gris ik ook m’n camera en dagboek mee, want juist in de ochtend kun je zulke mooie plaatjes schieten en in alle rust schrijven. Wanneer ik uit de tent kom, kijk ik gelukzalig om me heen. De natuur is hemels hier. Witte wolken kruipen tegen de bergwanden op. Ik zoek een mooi toilet uit tussen de bomen. Owja, shit ik ben ongesteld. Ach man wat onhandig.. Aan het natte heldergroene mos, was ik m’n handen schoon. Het is niet anders. Het echte verwilderen is begonnen.
Aan het natte heldergroene mos, was ik m’n handen schoon. Het echte verwilderen is begonnen.
Na m’n toiletbezoek loop ik door de velden en schiet wat plaatjes. Ik blijf even stilstaan en geniet van de rust. De serene mist zorgt voor zoveel kalmte in m’n lijf. Ik had geen wijn nodig, maar dit, dit is wat ik nodig heb. Rustig loop ik richting de tarp die Nick en Arno gisteren hebbenen gespannen, zodat we droog een avondmaal naar binnen konden werken. Ook nu bieden ze beschutting. Er is nog niemand, dus kan ik er mooi even zitten schrijven.
Ineens denk ik aan m’n tijd bij de Zeeverkenners. Toen voer ik met een kaart. Google maps bestond nog niet. Ik was super jong en had ik ook nog eens de verantwoordelijk over andere kinderen. Ik had geen mobiele telefoon bij me als we op pad waren. Die bestond toen helemaal nog niet. Bang was ik nooit. Aan de wolken zag ik wat voor weer er op komst was. Ik wist meer van de natuur dan nu. Ik voelde me in de lelievlet als een vis in het water.
Een gezapig leven, is niks voor mij. Dan sterf ik echt langzaam af.
Hoe hebben mijn ouders zich in die tijd gevoeld? Vonden ze het niet spannend dat hun jonge dochter op pad was. Hoe oud was ik? Een jaartje of 13? Ik ben ze nu zeer erkentelijk dat ze me ooit bij de scouting hebben gedropt, het heeft me zeker gevormd tot wie ik nu ben. Ik hou van avontuur. Een gezapig leven, is niks voor mij. Dan sterf ik echt langzaam af.
Spanning
Hoe zal het me vandaag afgaan? Ik voel spanning in m’n onderbuik. Zeker wanneer Nick tijdens het ontbijt de wandelkaart erbij pakt en de route van de dag laat zien. Al gauw zo’n 13 kilometer met 20 kilo op m’n rug. Ik baal dat ik zoveel wijn heb gedronken. Gisteravond bij het kampvuur was het zo gezellig dat ik vergat dat we de volgende dag zo’n pittige tocht voor de boeg hadden.
Gelukkig is de rode wijn nu op en kan ik niet in herhaling vallen, dat scheelt. M’n hoofd bonkt en ik voel me verre van topfit. Helaas pindakaas zou Roos zeggen nu. Hoe zou het met haar zijn? Zou ze me missen? Ik mis haar wel een beetje en m’n vader. Al is hij in gedachten bij me. Net als Roos.
Nick staat een ontbijt voor de groep te maken. Dat zal me goed doen. Man oh man, ik voel me niet topfit en ben nog zenuwachtiger dan gisteren, helemaal top!