Hoe is het toch mogelijk dat ik thuis al moe word van een wandeling van m’n huis in Crooswijk naar de Meent, a la 10 minuten lopen, en vandaag na 13 kilometer en 1300 hoogtemeters met een rugzak van 20 kilo schoon aan de haak, niet moe ben. Sterker nog. Ik rende net door het veld van plezier toen we werden getrakteerd op een niet normaal mooie zonsondergang.
We zitten boven op een bergtop, ver afgezonderd van de bewoonde wereld en hebben een perfecte plek gevonden voor ons kampement. Ineens trokken er net dikke witte mistwolken over het veld die zorgde voor een ijzige wind, maar ook samen met de ondergaande zon voor een weergaloos lichtspel in de kleuren geel, oranje, roze en paars zorgden. Zoiets als dit maak je gewoon echt niet mee in Nederland. De natuur hier in de alpen is magnifiek, onvoorstelbaar mooi.
De mannen zijn hout sprokkelen om een lekker vuurtje te kunnen maken waar we ons aan kunnen warmen. Dat wordt lekker dineren zo rondom het vuur en alvast een pot havermout maken voor de volgende ochtend. Ik ben reuze benieuwd hoe het slapen hier op hoge hoogte zal verlopen. Vooralsnog heb ik nergens last van en de tocht viel me eigenlijk ook alles mee. Het eerste uur was zwaar, echt fysiek heel zwaar. En enige wat ik dacht was: waar ben ik in vredesnaam aan begonnen?
Lees verder onder de foto's.
Ik werd zo afgeleid door de prachtige natuur dat ik m’n zware rugzak niet meer voelde
Maar ineens ging er een knop om en werd ik zo afgeleid door de prachtige natuur dat ik m’n zware rugzak nauwelijks nog voelde. En met elke stap die ik zette, leek m'n lichaam sterker te worden. Wel moest steeds een van de mannen me helpen m’n rugzak op m'n rug te krijgen. Hij is zo zwaar dat ik hem niet met een arm op krijg getild en over m’n schouder krijg geworpen. Ach gelukkig zijn er genoeg spierbundels mee.
Spierpijn
Ik ben benieuwd of ik morgen wakker word met spierpijn, want aangezien ik niks gewend ben, lijkt het me dat ik dit morgen wel ga voelen en dan moet ik weer een dag door de bergen stampen. Ik kan nu echt niet meer terug, maar dat wil ik ook niet. Zeker niet nu ik net gezien heb wat moeder natuur hier voor prachtige toneelstukken op kan voeren. Dat kan alleen zij en niemand anders.
