Het is 7 uur en ik ben uit mezelf wakker geworden. Onderaan de tent. Opnieuw ben ik van m'n matje afgerold. Net zoals toen ik die solotrip vorig jaar in Frankrijk deed. Toen werd ik ook steevast 's morgens wakker op de ijskoude grond. Waarom zeul ik überhaupt een matje mee als ik er toch vanaf rol. Het is echt een onding. Hij is veelte groot en past daardoor niet in m'n rugtas. Tijdens het wandelen zit hij overdwars voor m'n rugzak gebonden. Volgende investering: een dun slaapmatje die met gemak in m'n rugtas past. Zal wel even wat kosten, maar dat is het wel waard.
Ik ben zo benieuwd wat ons vandaag weer voor moois allemaal te wachten staat. En ik ben ook heel benieuwd hoe het me fysiek afgaat. Vooralsnog voel ik nog geen spierpijn, maar misschien moet ik eerst even opstaan, voordat ik dat echt kan beamen. Ik hoor net iemand van de groep zeggen dat het vannacht zo'n 4 graden is geweest. Ben ik even blij dat ik nog wel een extra laken voor in m'n slaapzak heb aangeschaft. Echt een lifesafer. Ook ben ik heel blij met de wandelstokken van Nick. Het leek me dus echt helemaal niks om met die dingen te hiken, maar het is toch wel heel fijn. Het scheelt echt dat je je ook met je handen voort kunt bewegen.
Tekst gaat door onder de foto.
Van hiken in de bergen, krijg ik bergen energie. Stilzitten: daar word ik moe van!
Zwemmen Gisteren voelde ik me zo in m'n element, gewoon weer precies zoals vroeger en ik met m'n vader had geklommen en dan beneden kwam en helemaal niet moe was. Dan wilde ik altijd nog zwemmen. Ik weet nog goed dat hij me dan breed lachend aankeek en vroeg of ik niet moe was? Nee, van hiken in de bergen, krijg ik bergen energie. Stilzitten: daar word ik moe van! Dat ervaar ik nu zo goed hier. Al die prikkels in de stad, zo'n telefoon die aan m'n hand zit vastgeplakt waardoor je de hele dag aanstaat. Het vergt zoveel energie van me. Het is me nu na 1 dag al duidelijk welk pad ik in wil slaan.
Deze ongerepte bergen is tenslotte gewoon de leukste speeltuin die er is.
Gisteravond had ik heel even wat bereik en kon ik Joost even contacten en hoorde ik dat alles goed ging met Roos. Oh men ik kan echt niet wachten totdat ik dit met Roos kan gaan doen. Gisteren zag ik een aantal ouders met jonge kids hier wandelen. Hoe heerlijk moet dat zijn om als kind op te groeien in de bergen? En dat je geregeld met je ouders dit soort hikes kunt maken of zou je er dan geen klap aan vinden? Ik denk dat Roos het hier fantastisch vindt, deze ongerepte bergen is tenslotte gewoon de leukste speeltuin die er is. Althans, dat vind ik dan, maar als ik m'n dochter een beetje in kan schatten, vind ze dit ook prachtig, want ze houdt echt van klimmen en klauteren.
Misschien zit ze later ook wel net zoals ik met een schriftje in de bergen te schrijven. De appel valt niet ver van de boom weet ik uit ervaring. Oeh ik ruik houtvuur. Ik ga me eens aankleden en de havermout verorberen die ik gisteravond al voor iedereen heb zit maken. Een bak koffie gaat er overigens ook wel in. Ik ben reuze benieuwd hoe het uitzicht nu is. Okee, tijd om de tent te verlaten!
