Buiten wakker worden op een van de mooiste plekken in de Franse Alpen is werkelijk waar een godsgeschenk. Wat was het vet zeg om vannacht direct vanaf m'n matje naar de sterren te kunnen kijken. En nu al schrijvend vanuit m'n 'bed' uitzicht te hebben op de bergen waarvan de toppen steeds meer licht beginnen te geven door de langzaam opkomende zon. Ik heb eigenlijk nog steeds het gevoel dat ik droom. Maar het is echt. Althans dat zegt m'n hoofd. Wie zal het zeggen?
Ik ben vannacht maar een keer wakker geworden. M'n ogen stonden in vuur en vlam, omdat ik m'n lenzen nog in had. Een lens heb ik eruit gekregen. De andere niet. Met als gevolg dat een oog nu super dik is. Het ziet er echt niet uit. M'n hoofd ligt echt helemaal in de kreukels en m'n haar kan niet vetter. Gelukkig heb ik m'n bril bij me, zodat ik nu in ieder geval kan schrijven. En van het bizar mooie natuurschoon om me heen kan genieten.
Bloemenweide
Ik lig in een weide vol gele en paarse bloemetjes Zo mooi. Gisteravond tijdens het eten, ging ik spontaan boeketjes zitten maken van al die bloemen om me heen. Eentje gaf ik aan een van de rewilders die weer een heerlijke maaltijd voor me had gemaakt van quinoa met linzen, noten, rozijnen en en een stuk worst. Boven op een berg had hij wat bieslook geplukt en door m'n maaltijd gedaan. Het was echt heerlijk. Ik word goed verzorgd door de mannen hier. Zo fijn. Het zijn allemaal leuke, grappige en lieve bergmannen en met hen hier op stap zijn, is echt geen straf.
Ik snap eigenlijk niet dat niet meer meiden dit doen. Okee je moet wel echt van verwilderen houden, anders vind je er geen reet aan. Ik vind het heerlijk. Sterker nog, toen ik net wakker werd en om me heen keek, wilde ik er meteen uit om weer op pad te gaan. De bergen roepen me man: Chan kom lekker buitenspelen! Ik berg m'n dagboek en pen op en kruip uit m'n slaapzak. Gelukzalig kijk ik om me heen. Man, man, man wat een bofkont ben ik dat ik hier kan zijn. Hier voel ik me zielsgelukkig en vogelvrij, als een kind zo blij!
