Zijn kleurrijke pen streken sieren in magazines en kranten. De werken van de Rotterdamse illustrator Johan Kleinjan (44) hangen ook bij tentoonstellingen in binnen- en buitenland waaronder nu bij Galerie 158 in Schiedam.
Zijn atelier is er eentje in de categorie: best wel gers. Johans werkruimte is gesitueerd in een oud schoolgebouw achter Het Kasteel in Spangen. Zijn kamer is groots. Door de metershoge ramen valt prachtig daglicht naar binnen. In de raamkozijnen staan afgedankte planten die de tekenaar letterlijk weer in het zonnetje zet en met liefde verzorgd waardoor ze opbloeien.
Kleinjan houdt van de natuur, maar ook van mensen en gebouwen. Pal voor het raamkozijn liggen twee met oilpastel krijtjes ingekleurde tekeningen te schitteren in de zon. De tekeningen van mede zonaanbidders kwamen de dag voor het interview tot leven op het strand van de Maasvlakte waar Kleinjan een middag met zijn vriendin vertoefde.
De illustrator pakt zijn telefoon van tafel en toont een tekening die onlangs in een Amsterdamse galerie hing. Het vier verdiepingen hoge gebouw heeft onder zijn handen een knalgeel uiterlijk gekregen en is opgesierd met vele knalgroene planten. Ook deze tekening kwam tot stand door hetgeen Kleinjan aanschouwde in zijn directe omgeving.
Kleinjan legt uit: ,,Ik verbleef in een atelier van het Mondriaan Fonds in Beijing en daarnaast heb ik ook nog een maand in een gastatelier in Chongqing gewerkt. Een gestoorde stad met maar liefst 10 miljoen inwoners. Het is er heel heuvelachtig en staat propvol hoge gebouwen. Tussen de gebouwen staan weelderige moestuinen waar de bewoners hun groentes verbouwen. Het is er dus ook heel groen.’’
Tokyo
De Rotterdammer toont een foto van een flatgebouw die hij daar in de stad maakte. Het gebouw diende ter inspiratie voor deze tekening. Fotografie lijkt onlosmakelijk verbonden met zijn werk als illustrator. Als jonge student aan de Willem de Kooning Academie schoot hij ook veel foto’s. Toen nog allemaal analoog. Zo ging dat in die tijd.
Tijdens zijn studie aan de WdkA in Rotterdam woont hij een half jaar in Tokyo. Daar wilde hij als illustrator in opleiding perse heen vanwege het vooruitstrevende design, de hightech en om een mega-stad als Tokyo te kunnen ervaren. ,,Ik vond een tweetal academies waar ik graag wilde studeren en heb hen mijn werk gefaxt. In eerste instantie werd ik afgewezen, maar toen heeft een lerares van de WdkA me geholpen met het opstellen van een portfolio van mijn werk en van de school en toen kreeg ik ineens een bericht dat ik mocht komen. Sindsdien doet de WdkA vaker uitwisselingen met deze academie in Tokyo.’’
Ook in Tokyo schiet hij vele foto’s en maakt ontelbaar veel tekeningen. Hij pakt er een boekje bij dat de WdkA uitgaf naar aanleiding van het werk dat hij in Tokyo maakte. Op de foto’s sieren onder andere slapende Japanners die liggen te snurken op openbare plekken. ,,Dankzij dit boekje met daarin mijn werk kreeg ik mijn eerste betaalde opdrachten. Nadat ik was afgestudeerd kon ik meteen aan de slag als zelfstandig illustrator.’’
Trots trekt hij een Rails (uitgegeven door de NS) magazine uit de kast en toont zijn allereerste in opdracht gemaakte werk waarmee hij in 2000 voor zichzelf begon. ,,Die opdracht was de eerste en de leukste. Ik kreeg hem nadat ik een gratis opdracht had gemaakt voor het blad Baby. Daardoor werd ik ineens benaderd door andere bladen. Ik denk dat het komt, omdat ik gewoon mijn eigen ding deed,’’ vertelt Kleinjan.
Zijn werk is moeilijk in woorden te vatten, maar wie het ziet, herkent het meteen als een Johan Kleinjan. Hoe groot hij nu ook is, al vanaf jongs af aan weet hij dat hij wil tekenen. Eigenlijk wilde hij auto ontwerper worden en doet daarom eerst een studie aan de MTS. Omdat hij na die studie nog geen zin heeft om aan het werk te gaan, doet hij naar eigen zeggen noodgedwongen nog een studie aan de Willem de Kooning Academie.
Een juiste keuze, zo blijkt inmiddels 23 jaar later. Want al 19 jaar lang verdient hij zijn brood met het maken van illustraties waar tegenwoordig ook steeds vaker 3D werk aan wordt toegevoegd. Waaronder zijn zelf uitgegeven boekje ‘Chinezen’. Pagina’s vol etende Chinezen. Getekend door hemzelf. Tijdens het eten. ,,In China heb ik alleen maar buiten de deur gegeten. Tijdens het eten zat ik met mijn schriftje de mensen om me heen te observeren en na te tekenen.’’
Precies zoals hij vroeger op de middelbare school al deed wanneer hij tijdens de les zijn leraren op cartoonachtige wijze na zat te tekenen. Deze ‘verragde’ tekeningen staan ook nog allemaal in zijn kast achter het bureau in zijn atelier waar hij vandaag de dag nog steeds de wereld om hem heen natekent. Op de Johan Kleinjan manier.
Comments